Museo do Lebre

Manuel Fernández Fernández, de alcume "O Lebre das Casarizas", nace na aldea das Casarizas (A Peroxa) no ano 1906 e fina no 1997. Foi un auténtico visionario con espírito rebelde, característica moi ben resumida na famosa frase “O Lebre quérese libre”. Un auténtico artífice que destacaba pola súa capacidade innovadora fronte aos desafíos que a penetración do capitalismo industrial trouxo ao agro. Desenvolveu a súa actividade máis significativa nos anos anteriores á Guerra Civil e, despois desta, até a década dos setenta.

O seu alcume é herdado da súa nai, pois dicíase que ela era unha muller moi alta e fermosa, polo que tiña moitos pretendentes que sempre a querían acompañar. Cando ela se vía moi comprometida, escapaba... como unha lebre.

Destacou por ser unha gran persoa, amigo dos seus amigos, traballador, e fiel crente da incuestionable calidade de vida do mundo rural, a pesar da dureza dos tempos nos que lle tocou vivir. No baixo da casa, decide instalar unha forxa-taller que vai ser o seu centro de operacións durante máis de 50 anos.

Alí fabrica el mesmo todos os elementos e toda a ferramenta que precisa para o taller (torno motorizado, mandril, esmeril, cilindros, parafusos, torcas, etc.), así como os seus propios apeiros de labranza e os dos veciños. Goberna reloxos, máquinas de coser, vehículos, etc. Faise cos motores e outros compoñentes de vehículos vellos para armar outros novos. Traballa como dentista, ferreiro, canteiro, músico, transportista, reloxeiro, mecánico, radiestesista, etc. E dedícase a facer a malla da zona, coa súa orixinal malladora-limpadora.

Mas información en el libro sobre su vida