Audioguía

Igrexa de San Pedro de Bembibre

A igrexa de San Pedro de Bembibre, posible cenobio nas súas orixes , destaca no noso románico rural pola súa harmoniosa e decorada porta principal coa súa arquivolta exterior serrada. O único resto documental que posuímos do século X é un sepulcro móbil que se conserva no próximo Pazo Fortaleza dos Señores de Taboada do século XV. A el permaneceu ligada durante séculos tras a súa doazón en foro por parte do Abade de Oseira á casa dos Taboada, no ano 1238. Así o testemuñan o retablo barroco do altar, onde aseñora o escudo de armas dos Taboada e o sepulcro interior de Don Juan Taboada Ribadeneira e Figueroa, datado en 1681.

Está composta por unha soa nave e ábsida con tramo recto e cabeceira semi-circular, cubertos con bóveda de canón e cuarto de esfera. Unha inscrición na porta sur móstranos a data de Era de 1229, ano 1191. O seu mestre achégase ao facer do tamén mestre de Novelúa Monterroso, podendo estar ante o soado Mestre Martín .

Como a maioría das igrexas da zona posúe unha sancristía unida do século XVII. No interior o arco triunfal é lixeiramente apuntado pero o conxunto mostra unha sobria harmonía, compensada pola énfase decorativa das súas portas. Un curioso púlpito inmerso no muro norte lémbranos os refectorios franciscanos. Conserva, así mesmo, o banco pétreo orixinal.

En capiteis e cimacios dominan as formas xeométricas, con rombos encadeados.

No exterior, a porta principal é rica e variada na decoración das súas arquivoltas, con tres pares de columnas; as centrais cun curioso zig-zag nos seus fustes e os capiteis altérnanse con decoración vexetal e historiada. Arco abucinado de medio punto con tres arquivoltas e outra exterior, como xa mencionamos, zigzageada e dente de serra. As basas áticas tamén se decoran. Os capiteis historiados instrúennos, ilústrannos, edúcannos … estamos ante un edificio románico Que esperabamos …?

Seguindo a interpretación de Don Jaime Delgado, estudoso do románico e oriúndo de Taboada, como nestas terras iamos elixir outra, sirva como pequena e humilde homenaxe agradecida pola súa obra. Remítenos ao Salmo 91 “Camiñarás sobre o áspide e o basilisco, pisarás o león e o dragón”.

A porta sur ten dobre arquivolta de medio punto e decoración no menor con motivos vexetais. Os capiteis teñen decoración vexetal e historiada. Dous grifos afrontados, nun coas cabezas levantadas e no outro un león e un basilisco. Un epígrafe mutilado ofrécenos a data de construción da igrexa, aínda que poida que se perdese a referencia ao autor. Segundo Vázquez Saco trataríase de 1191.

Fragmentos de pinturas permítennos tentar recompor o conxunto que, sen dúbida, durante séculos contemplaron e leron os fieis durante o culto. Adivíñase no muro norte unha representación de San Cristovo. Como xigante cananeo, tentando servir ao soberano máis famoso do mundo, ponse ao servizo de Satanás, dándose conta a tempo e fuxindo del para servir a Cristo. Dedícase a axudar os viaxeiros a cruzar un río. Un día, ao cruzar un neno, este vaise facendo cada vez máis pesado, pero Cristovo chega á beira apoiado nun bastón e o neno revélase como Cristo. A abundancia de detalles na representación como peixes, barcos … móstrannos xa unha versión tardía da historia.

Outras escenas déixannos entrever hábitos franciscanos nalgunhas figuras.

No exterior poderemos apreciar un modesto pero sen dúbida magnifico cruceiro.

Podes facer unha visita virtual en 360º premendo eiquí.