Igrexa e abadía de San Clodio

A igrexa constrúese na primeira metade do século XII, aínda que só conserva a ábsida semicircular, realizada en perpiaño ennegrecido, e a porta norte, que ten arco de medio punto. O resto foi modificado. A nave está aumentada lonxitudinalmente respecto das súas proporcións orixinais. A decoración das ventás exteriores e os fragmentos de columnas realizáronse en pedra calcaria que contrasta coa lousa do país.

A ábsida está dividida en tramos mediante pilastras de sección poligonal e en tres corpos. En cada un dos tramos pódese ver unha ventá alintelada e abucinada, cunha arquivolta de axadrezado. A cornixa descansa sobre canzorros, case todos lisos excepto dous. Un está decorado con rombos e o outro coa cabeza dun carneiro.

A portada que daba acceso á abadía é renacentista do século XVI. Está coroada polo escudo real. Tamén conserva unha inscrición da restauración en 1604 sendo abade Alfonso Solís.

Os restos da torre, pegada á ábsida, formaron parte da antiga abadía, destruída polo paso do tempo e polo asalto e queima durante o asalto das tropas francesas. Conta a lenda que con motivo do asalto foi asasinado un capitán francés en mans dun bandoleiro nacionalista. Como vinganza, os franceses queimaron e destruíron o pobo de Peites, a igrexa e a abadía de San Clodio.